Starbucks Coffee

Ze zewnątrz było już ciemno,a po zaczerwienionych twarzach nowo przybyłych szło wywnioskować,że jest tam również zimno. Niewiele to obchodziło ukrytego w ciepłym kącie Aarona. Siedział samotnie przy wysokim dwuosobowym stoliku. Krzesło było tak wysokie, że jego nogi zwisały swobodnie nad posadzą. Chociaż przed nim stał kubek kawy oraz talerz z ciastem, on najwyraźniej wybrał gumkę od ołówka, którą przygryzał raz po raz. Hołdując zasadom dobrego wychowania, położył łokcie na stole, ślęcząc nad jakąś wymiętą, zapisaną do połowy kartką.

Wynudzona dziewczyna pojawiła się w Starbucks Coffee. Usiadła przy jakimś wolnym stoliku koło okna i zamówiła kawę. Czekała kilka minut, aż przyniesiono jej zamówienie. Wzięła filiżankę i powoli zaczęła upijać trunku, przyglądając się ludziom na ulicy.

To nie miało sensu. Zablokował się i już nic więcej nie napisze, do takiego wniosku doszedł Aaron po blisko 2 godzinach usilnych prób dokończenia numeru. Z właściwym dla siebie spokojem,nie przejął się tym bardzo. Po prostu schował długopis, a kartkę wsunął do tylniej kieszeni spodni. Jego kawa nadal była ciepła, dlatego upił łyk przeciągając się. Od momentu, kiedy tu przyszedł wykonał raczej niewiele ruchów, poza zamówieniem i odebraniem kawy. Dosyć szybko opróżnił styropianowy kubek i wyszedł.

Kitty dopiła do końca kawę, po czym zamówiła następną, następną i jeszcze następną. Jakby wpadła w jakiś trans... jakby kawa stała się jej nałogiem, bez którego nie potrafiła żyć. No więc, gdy otrząsnęła się po 5 filiżance, dostrzegła w tłumie chłopaka. Wiek? Może z 16 lat... Wyglądał jej na ucznia School of Music. Ale pewnie się myliła, co było normalne w jej życiu.